
Paul
Reinout Teunissen
Mevrouw Haanraadts
Debora
Fenella Kendrick
Rifat
Mevrouw van Aakster
Waqar hussain
Siemen
Imani Arendse
Mevrouw van Alst
Onderzoeksaanleiding
- Er is momenteel veel academische aandacht voor het concept ’thuis voelen’. Academisch onderzoek naar thuisgevoelens in combinatie met stedelijke vernieuwing richt zich echter vaak op ‘nieuwkomers’ en niet op ‘blijvers’.
- Duurzame bewoners uit de IB gaven tijdens informele gesprekken echter ook een (niet altijd negatieve) verandering in thuisgevoelens aan.
- Ook vanuit lokale en landelijke politiek wordt veel ingezet om thuisgevoelens en ‘verbinding met de buurt’ te versterken.
Werkwijze
14 buurtbewoners
Wonen minstens 10 jaar in de buurt
Hebben een wisselende sociaal-economische en migratie-achtergrond.
Klein theoretisch resumé
Thuis als haven (fysieke plaats)/heaven (symbolische plaats), zijn gevoelens die ontstaan als er familiariteit is. Home-making practices is het ‘doen’ van thuis voelen, bijvoorbeeld routines in-en-om het huis.
Stedelijke vernieuwing (dus géén gentrification), wordt door bijna alle academici gezien als negatief voor duurzame bewoners. Veldboer is uitzondering: nieuwe middenklasse kan bij duurzame bewoners ook zorgen voor positieve gevoelens over de buurt.
3 manieren waarop stedelijke vernieuwing de thuisgevoelens beïnvloed:
De invloed van ‘labeling’ op thuisgevoelens
‘Nieuwkomers’ brengen een verandering in buurtcultuur
Horeca en nieuwbouw verfrist het uiterlijk van de wijk, maar schrikt bewoners ook af
Conclusie
Door renovaties ervaren duurzame bewoners de buurt meer als heaven. Echter, zij hebben niet de middelen om gebruik te maken van horeca of koophuizen.
Dit draagt mede bij aan een verschil in home-making practices tussen nieuwe- en duurzame bewoners. Hierdoor wordt de familiariteit van duurzame bewoners met de buurt minder en trekken zij zich terug naar de plek die ze wel kennen:
